“Rusten in ZIJN, DOEN wat je echt wilt” was de titel van een coach training die ik een aantal jaar geleden volgde.
ZIJN is nog niet zo eenvoudig, we zijn zo gewend aan DOEN:
Als iemand het moeilijk heeft vragen we ‘kan ik iets voor je DOEN?
Als we zelf ongemak ervaren willen we er iets aan (laten) DOEN
Tegen rondhangende kinderen zeggen we ‘ga eens iets DOEN’
We DOEN zo veel, en dat brengt ons natuurlijk ook ergens.
Maar er is één ding dat DOEN niet brengt, en dat is de ervaring van ZIJN.
Soms is het beste (of zelfs het enige) wat we voor iemand kunnen doen er voor diegene ZIJN.
En ook als we onszelf rottig voelen, is het zo behulpzaam om er voor jezelf te ZIJN, om jezelf te kunnen dragen in het ongemak.
Ik heb het afgelopen jaar veel vaker het gevoel van ZIJN ervaren (deels ook omdat er zo weinig te DOEN was).
ZIJN lijkt minder spectaculair, maar voelt voor mij als een heel prettige, stevige, ontspannen diepte in mezelf.